Ezeltje rijden

14-05:
Kalavryta- Patras     80 km, voelde als heel veel! 944 hoogtemeters
Het weer: warm en zonnig, 28 graden
Fietsen mogen in de receptie van het hotel.

Lieve allemaal,

Het ziet er goed uit vanmorgen, er is een vriendelijk zonnetje en een aangename temperatuur buiten. Dat is fijn, want vandaag staat er een langere tocht op het programma. Iedereen zegt : easy, en dat lijkt het ook. Maar toch...het heuvelt behoorlijk omhoog en omlaag, dus dat is toch ook veel trappen met tussendoor lange afdalingen. De weg is prima, asfalt en bijna geen verkeer. Een enkele hond, maar die zijn alleen en liggen een beetje suf te wezen aan de kant van de weg. Vast een zware nacht gehad, haha.
De uitzichten zijn onveranderd mooi. We dalen langzaam af richting kust.
In een dorpje spotten we een man op een ezeltje. Hij brengt op deze manier melk naar de boerderij en heeft er duidelijk lol in, als we hem op de foto zetten.
Onderweg komen we nog een toer rit tegen van oldtimers. Erg leuk  al die oude auto's, beetje nostalgie....
We pauzeren bij een kerkje/ kapelletje langs de weg. Die staan hier overal, ze zijn ook allemaal op slot, dat is jammer. Meestal is er wel een bankje of muurtje waar je op kan zitten. Dus dat leent zich prima voor een korte lunchpauze!
Hierna weer verder, dat afdalen is best pittig. Veel in de remmen, en goed opletten op de weg. Een voordeel heeft het ook, het gaat lekker snel! Maar je moet constant alert zijn, vallen willen we hier niet.

Smiddags lunchen we op een grieks terras, het is warm en de zonnedoeken schermen het terras af,  zodat iedereen fijn in de schaduw kan zitten. Het is zondag, we zien veel griekse families met elkaar eten. Ondertussen eten wij ook en laden onze batterij op. Van de noodzaak een deugd maken, zo heet dat toch?

Na nog een afdaling zien we in de verte Patras liggen. Een grote stad, het wit van de stad schittert in de zon. Een blauwe zee op de achtergrond. Helaas is het erg heiig geworden, dus een mooie foto zit er helaas niet in.
Als we dichter bij de stad komen, wordt het verkeer om ons heen drukker. Gelukkig geeft de routemaker een landweggetje aan, om de ergste drukte te vermijden.
Dit weggetje..het is een landweggetje, wel asfalt, maar vol scheuren en begroeid met onkruid. Aan beide kanten van de weg hoog gras en bomen. Het is stil, doodstil en het doet een beetje luguber aan. We voelen ons niet zo op ons gemak.
Even later steekt er een hond over, hij heeft een afgebeten poot, iejjj..echt...de helft van de poot was er nog, verder 1 grote wond. Wat akelig!! Hij hinkte over de weg en verdween in het bos. Een eindje verderop een slang. Zeker twee meter, maar hij was te snel voor een foto. Zo over de weg heen...we zijn echt blij dat we weer op de grote weg uitkomen. Bah, dat was geen pretje. Je zou maar een lekke band of zo krijgen op zo'n weggetje. Dat wil je echt niet, en ik neem me voor om vanavond eerst het alarmnummer van Griekenland in mijn telefoon te zetten. Voor de zekerheid toch maar.
We fietsen een stuk door het drukke verkeer Patras in. Dat is een grote stad met een grote haven. Vanuit de haven vertrekken veel boten richting Italie. Ook een groot cruise schip ligt daar.
We vinden ons hotel in het centrum van Patras. Via de rolstoelingang naar binnen met de fietsen. Blij dat we er zijn, het was toch een heel eind en inmiddels al 6 uur savonds.
Douchen , stukje lopen en een hapje eten. Hier in de stad is weer alles, dat zijn we niet meer gewend! Ook wel weer leuk!

Liefs, Gerrit en Maureen