Mega Spileo

13-05: Kalavytra- Mega Spileo
Trein en wandelen.
Het weer: 20 graden, zonnig

Lieve allemaal,
Vandaag blijven we een dagje in Kalavryta omdat we graag het klooster Mega Spileo willen bezoeken. Want door Griekenland reizen zonder een klooster te zien, dat kan niet.
Gisteren hebben we kaartjes gekocht voor een toeristentreintje, wat van hier uit dwars door de bergen naar de kust rijdt. Een heel beroemd treintje, zoiets als de Apeldoornse stoomtrein. Het bijzondere van het spoor is dat het een tandrad-spoorweg is en een lijnbreedte van maar 75 cm heeft. Het is een van de smalste spoorlijnen in Griekenland. 
Dus wij verwachten een oud, historisch treintje, niks is minder waar..gewoon een modern treinstel met airco. Hij rijdt ongeveer 1 km per minuut en fluit en ronkt bij iedere bocht. Wat ook bijzonder is, is dat iedereen hier gewoon over de rails loopt.Nou gaat ie wel niet zo hard, maar toch....
Wij stappen in het eerste dorp uit, en zoeken het pad dat naar het klooster leidt. Volgens Google kon je daar nl niet op een andere manier komen, er loopt een pad van 3 km, dat is 45 minuten. Dus wel te doen, dachten wij.
Tja, en dan kom je dus terecht op een soort ezeltjespad. Kleine keitjes, kiezels, met grote rotsblokken, waar je overheen moet klimmen om door te lopen. Aan de ene kant rots, aan de andere kant ravijn/ steile afgrond. Heel diep!
Onderweg zijn er geen bordjes van de route, dus telefoon mee, navigatie aan.
We klimmen en klauteren en zweten als otters. 

Het klooster ligt nl hoog in de rotsen op 940 meter. Die 3 kwartier zijn ook allang om. Geen klooster te zien, hoe we ook omhoog kijken. Het is een prachtig paadje, mooie begroeiing met planten, we horen in de verte de belletjes van de schapen, het gefluit van de vogels en natuurlijk het geblaf van de honden. Voor de zekerheid maar een kei in iedere hand. Je weet nooit.
Eindelijk, na 1,5 uur komen we aan bij de asfaltweg, hier moeten we nog een stukje omhoog. Hoezo asfalt weg?? Google zei, binnendoor...Bijna ging het nog mis, de laatste km stuurde google maps ons nog om. Gelukkig hebben wij ook nog ons eigen gezonde verstand en vonden we de juiste weg, langs een kioskje wandelden we zo naar het klooster.
Bij dat kioskje kwamen we even op adem, en daar hoorden we dat het klooster om 13.00 sloot. Dan gingen ze eten.
Pfff. We hadden niet zoveel tijd, om 16.00 ging onze trein weer terug, en tja, dat was nog wel een flink eindje lopen. Toch bleven me maar wachten tot 14.00. Toen ging het klooster weer open voor publiek.

 Mega Spileo is een van de oudste kloosters van Griekenland. Mega Spileo is in de holte van de rotswand gebouwd op een hoogte van 940 meter met acht verdiepingen tegen de rotsen aan.
Het klooster Mega Spileo is herhaaldelijk door brand verwoest, de laatste keer in de tweede wereldoorlog na het bloedbad in Kalavrita. Een paar monniken wisten te overleven door zich te verstoppen in kleine grotten, ook de icoon ( van Maria, geschilderd door Lucas) wisten ze te redden.
Maar goed, we lopen naar binnen en daar staat een nogal forse, norse monnik. Lang zwart gewaad aan, sjerp om, hoge rechte hoed op. Iedereen loopt gewoon door, wij moeten 2 euro pp betalen? Waarom? Omdat we geen Grieken zijn....nou ja.
We betalen toch maar, erg vriendelijk is dat niet natuurlijk!
Binnenin is het klooster indrukwekkend mooi. We lopen eerst door een hal met het bijzondere icoon. Ook zijn er muurschilderingen van het verbrande klooster met kanonnen. Daarna kwamen we in een zaal, waar ook diensten gehouden worden.
Het meest bijzondere was het museum.
In de schatkamer worden kledingstukken en wapens van vrijheidsstrijders tentoongesteld, evenals oude manuscripten, iconen en andere waardevolle religieuze voorwerpen die aantonen hoe rijk het klooster ooit moet zijn geweest.
Achter het museum bevindt zich een holte in de rots. Hier vinden we een bron, een echte bedevaartsplek. Zo bijzonder!

Al met al waren we een uurtje later weer op de terugweg. Doorlopen dit keer, geen foto's maken, opletten dat je niet uitglijdt over al die keitjes en rotsblokken.
Uitgeteld komen we beneden aan. Op tijd voor de trein. Het was prachtig!
Savonds eten we ergens een hapje en ontmoeten we een duits echtpaar, net begonnen aan hun fietsreis. Even een gezellig praatje!
Hoezo rustdag????

Liefs, Gerrit en Maureen